door Marian Jansen-Noyon | 18 jun 2025 | Uncategorized
“Image used with permission: Card number 54 from © “The River Story and therapy
De onderstroom
Een beklemming, daar in de rij voor de kassa.
Er staat iemand voor je — en nu ook heel dicht achter je.
Er komt een duizelig gevoel.
Alsof je bloeddruk ineens daalt.
Je lichaam…
Je lichaam is niet nu in de winkel.
De onderstroom ervaart iets, en is terug in toen.
Je doet een stap opzij.
Iets meer lucht en ruimte.
Je focust je op je handen, die het boodschappenkarretje vasthouden.
Je ademt langzaam uit.
Om niet flauw te vallen,
door de onderstroom die geactiveerd wordt
door de beklemming in de rij.
© Marian Jansen Noyon
door Marian Jansen-Noyon | 17 jun 2025 | Uncategorized
Jouw Grens, Jouw Ruimte
Word je bewust van je grens en van jezelf
Inzicht in en bewustwording van je persoonlijke grenzen is een levenslang essentieel onderdeel van hoe jij je verhoudt tot jezelf en tot de ander. In elke levensfase is dit van groot belang. Je grens vormt immers jouw eigen ruimte. Het is de plek waar jij begint en de ander ophoudt en andersom. Grenzen zijn onmisbaar in elke vorm van contact.
In relaties ontstaat daarnaast ook een relatiegrens, en zodra er kinderen komen, vormt zich een gezinsgrens. Grenzen markeren en beschermen, geven richting aan verbinding én autonomie. Er is voortdurend ‘verkeer’ tussen de verschillende lagen in jezelf, de ander, het gezin – en grenzen spelen daarin een voortdurende rol.
Bij kinderen zie je het proces van bewustwording heel duidelijk. Op het moment dat een kind beseft: ik ben een eigen persoon, start het onderzoek. Het woordje “nee” verschijnt en wordt als het goed is, flink geoefend. Zo groeit ons grensbewustzijn mee met het leven. Maar hoe bewust ben jij, als volwassene, je daar eigenlijk van?
Hoe stevig is jouw grens?
Ben jij je bewust van hoe jouw grens is gevormd? Draagt die bij aan een gezonde autonomie, of… speelt er een onderstroom mee? Zeg jij echt een helder “ja” of “nee”? Of zit daar (onbewust) iets anders onder?
Welke ervaringen hebben invloed gehad op jouw gevoel van eigenheid? Welke pijn uit het verleden werkt nog door in jouw manier van contact maken? Oud zeer heeft vaak een grote impact op hoe jij je grenzen stelt en bewaakt – in relatie tot jezelf én tot de ander.
Een grens zichtbaar maken
Nick Blaser heeft een prachtig model ontwikkeld om hier concreet mee aan de slag te gaan. Met behulp van latjes en poppetjes ontstaat er letterlijk een grensbeeld op tafel. Het maakt driedimensionaal zichtbaar wat eerst onbewust was. Zo ontstaat er ruimte, inzicht in alle lagen, en de mogelijkheid tot echte verandering.
Opleiding tot ik-grensbewust begeleider
In mijn praktijk bied ik een opleiding aan die je stap voor stap begeleidt in het werken met het grensbeeld en het vergroten van jouw ik-grensbewustzijn. Je kunt kiezen uit twee vormen:
- Fysiek: Drie aaneengesloten opleidingsdagen in mijn praktijk.
- Hybride: Je volgt de theorie zelfstandig online via Huddle (inclusief audio, video en ervaringsopdrachten), gevolgd door één fysieke lesdag. Tijdens deze dag demonstreer ik een ik-grensopstelling, en ga je er zelf mee aan de slag – zowel als begeleider als deelnemer.
Na het volgen van MC I en MC II kun je je verder verdiepen in deze waardevolle methodiek. Denk aan:
- Spirituele opstellingen
- Trauma- en grensopstellingen
- Gezinsgrensopstellingen (zowel van nu als van herkomst)
Nick Blaser komt jaarlijks naar Nederland, en steeds weer ontstaan er nieuwe verdiepingsmogelijkheden binnen dit prachtige werkveld van ik-grensbewustzijn.
Nieuwsgierig?
Het werken met je grensbeeld geeft diepgaande nieuwe inzichten: hoe dichtbij ben jij eigenlijk bij jezelf? Bewustzijn op onze grenzen blijft een levenslang wezenlijk onderdeel van wie we zijn.
Ben je klaar om de reis naar jouw grensbewustzijn te starten?
Je kunt kiezen: volg de opleiding fysiek in mijn praktijk, of start direct met de hybride variant.
Bij inschrijving ontvang je het boek Zo ben ik en jij bent anders thuis – en kun je meteen beginnen met leren, ervaren en begeleiden.
door Marian Jansen-Noyon | 17 jun 2025 | Uncategorized
Het verschil tussen een familieopstelling en een ik-grensopstelling
Zowel familieopstellingen als ik-grensvisualisaties bieden krachtige manieren om oude pijn en innerlijke patronen zichtbaar te maken. Toch verschillen ze wezenlijk van elkaar – zowel in benadering als in de beweging die ze op gang brengen.
Familieopstelling – inzicht via representanten
Bij een familieopstelling worden anderen ingezet als representanten van jouw familiesysteem. Jij kijkt als cliënt van buitenaf naar het beeld dat zich in de ruimte ontvouwt. De bewegingen, verhoudingen en woorden van de representanten maken zichtbaar waar spanning, loyaliteit of verstrikking zit. Heling ontstaat vaak door het zien en erkennen van wat er in het systeem speelt.
Het is een beweging van buiten naar binnen: je kijkt naar het systeem en wordt geraakt.
Ik-grensopstelling – inzicht van binnenuit door zelf voelen en ervaren
Een ik-grensvisualisatie is een volledig innerlijk proces, waarbij je met behulp van eenvoudige materialen, zoals poppetjes, latjes en stenen, een persoonlijk innerlijk beeld tot leven brengt. Jij als cliënt zet elke stap zelf. Je voelt, plaatst, kijkt, schuift.
In de ik-grensopstelling ben jij degene die beweegt, verandert en bepaalt.
Jij onderzoekt, jij voelt, jij kiest. Elke stap draagt bij aan het herstel van je autonomie en je innerlijke kracht.
In deze manier van werken ontstaat op tafel een beeld dat rechtstreeks uit je onbewuste komt. Een oude ervaring, vaak verbonden met pijn, gemis of verscheurdheid, krijgt bestaansrecht. Je zet het neer. Je ziet het. Je voelt het. Niet langer weggestopt, maar zichtbaar en aanwezig in het hier en nu.
De begeleider is aanwezig in een mindful en afgestemde staat van zijn en biedt bedding en veiligheid, en kan je -zonder iets over te nemen- uitnodigen om nieuwe mogelijkheden te verkennen.
Steeds opnieuw ben jij degene die de beweging maakt.
Als alles volledig gevoeld is, kan er een transformatie plaatsvinden: een andere beweging, een nieuw beeld. En precies dat geeft ruimte. Ruimte voor erkenning. Ruimte voor verandering.
Samenvattend:
- Familieopstelling: je kijkt naar een extern systeembeeld met representanten → inzicht via het geheel.
- Ik-grensopstelling/visualisatie: je bouwt je innerlijke beeld zelf op → het onbewuste krijgt bestaansrecht in het nu, en jij kunt er zelf mee werken.
Beide methoden hebben hun waarde.
Maar de ik-grensopstelling biedt een diep persoonlijk, lichaamsgericht proces dat precies dáár raakt waar jij ooit werd afgesneden van jezelf – en dat je stap voor stap weer verbindt met jouw eigen ruimte, jouw grens, jouw kracht, jouw autonomie.
De rol van de ik-grens
De ik-grens speelt hierin een cruciale rol. Het latje dat je neerlegt als grens helpt je te voelen:
- Waar begint en eindigt jouw innerlijke ruimte
- Hoe groot is jouw ‘tuin’ – jouw gevoels- of zielsruimte?
- Waar bevindt zich een bepaald gevoel of een specifieke gebeurtenis in jou?
- Welke rol speelt dat in het contact met mijn omgeving?
- Hoe is het om met je poppetje even naar buiten te gaan, van een afstand te kijken, en vervolgens bewust de beweging naar binnen te ervaren?
De grens bied je de mogelijkheid om te bewegen: van buiten naar binnen, en van binnen naar buiten. Je kunt bewust ervaren hoe het is om naar binnen te gaan, naar dat kwetsbare deel in jezelf. Maar je kunt ook even naar buiten stappen: kijken, analyseren, afstand nemen.
De grens laat je oefenen:
- Kan ik bij dat oude gevoel blijven?
- Kan ik het toelaten in mijn ruimte?
- Is het van mij of overgenomen van iemand anders?
- Is het van mij: kan ik het nu doorvoelen en een afgebakend plekje geven, zodat het niet meer zomaar opspeelt?
- Wat gebeurt er als mijn ouders op een bepaalde plek staan?
- Wat voel ik bij mijn kinderen?
Kan ik hen hun eigen plek, hun eigen ruimte geven?
door Marian Jansen-Noyon | 11 jun 2025 | Uncategorized
Alleen.
Ik wil naar buiten
Maar ik kan het niet.
Ik zit in mijzelf
In mijn eigen ruimte mijn eigen ‘tuin’
Mijn grens lijkt verborgen
Terwijl hij er juist heel stevig is
Alleen het is eenrichtingsverkeer
Alles van buiten komt naar binnen
Het beschermd mij niet van het ‘buiten’
Het is soms zoveel
Zoveel wat allemaal binnenkomt
Wat niet zomaar naar buiten gaat.
Alsof ik verdrink
Verdrink in alles wat binnenkomt
Ik voel, ik zie ik ruik intens
Het komt erin maar gaat er niet zomaar uit.
Het is zoveel,
Het overvalt mij
Ik raak mijn ruimte kwijt
Ik bots tegen mijn eigen grens
Ik gil, schop en schreeuw
Ik ben boos
Ik kan het niet alleen.
door Marian Jansen-Noyon | 11 jun 2025 | Uncategorized
Kloppend hart. De afspraak.
In de hectiek van de dag is daar opeens dat moment.
Je hart slaat een tel over en gaat daarna versneld verder.
Vergeten.
Vergeten: de afspraak.
Schaamte, schuld, angst… allerlei gevoelens worden wakker in de ‘tuin’.
In een split second komen gedachten op. Gedachten om te “bluffen”, smoesjes worden wakker om het gevoel te beschermen vanuit een oude, beschermende interne opdracht.
Alsof er gevaar is. Gevaar dat direct de kop ingedrukt moet worden.
Zo snel kan het gaan.
Onze ‘tuin’ wil alles doen om te beschermen…
Totdat het weet dat het veilig is.
Dat je als mens een vergissing mag maken.
Dat er geen gevaar is.
Dat het veilig is om er te zijn.
Dat je een mens bent.
Dat je je niet ‘onder de dekens’ hoeft te verstoppen.
Je hoeft niet te vluchten.
Je mag er zijn.
Je mag gewoon de waarheid vertellen. Het belang van bewustzijn is hierin groot:
Jij bent je eigen krachtige tuinonderhouder
door Marian Jansen-Noyon | 28 mei 2025 | Uncategorized
Bekneld tussen muren.
Tussen onmacht.
Tussen gevaar.
Dan de stilte. Het zwijgen.
De blik – als een verstikkende deken die de lucht laat verdwijnen.
Kramp in je lichaam.
De angst voor wat er komen gaat, vult de hele ruimte.
Als een zure, onpasselijk makende lucht.
En je weet niet…
Dat dit niet door jou komt.
Dat het niet bij jou hoort.
Dat het niet jouw schuld is.
Je wordt verstikt door de onmacht.
De onmacht van de ander.
Alsof je een bevroren druppel op het glas bent,
vastgeketend in stilstand.
Tot het besef langzaam indaalt:
Het lag niet aan jou.
Maar…
De eerste ‘stoelen’ van jouw ontwikkeling zijn al bezet.
Bezet met angst.
Met schuld.
Met schaamte.
En in het midden: de verstikkende eenzaamheid.
Het heeft je ontwikkeling aangetast.
Mogelijk zelfs ontwricht.
En toch…
Toch is daar steeds jouw kracht.
Want niets is zo krachtig
als het durven aangaan van de diepte-
de krater die geslagen is.
Op weg naar de liefdevolle verbinding met jezelf.
Vanuit die wil om te kijken,
te voelen,
te groeien,
te ontwikkelen,
te transformeren.
Dat is diepgaand werk.
Het vraagt moed.
Het vraagt energie.
Maar het is ook bevrijding.
Voor jezelf.
En voor de volgende generatie.
Voor al die moedige personen.
“Wil jij jouw eigen stoelenrij onderzoeken? Ik begeleid je graag in Ruimte te Arkel.
door Marian Jansen-Noyon | 27 mei 2025 | Uncategorized
Alleen in mijn ‘tuin’.
Ik wil naar buiten,
maar ik kan het niet.
Ik zit in mijzelf,
in mijn eigen ruimte, mijn eigen ‘tuin’.
Mijn grens lijkt verborgen,
terwijl hij er juist heel stevig is.
Alleen… het is eenrichtingsverkeer:
alles van buiten komt naar binnen.
Het beschermt mij niet tegen het ‘buiten’.
Het is soms zoveel,
zoveel wat allemaal binnenkomt,
wat niet zomaar naar buiten gaat.
Alsof ik verdrink.
Verdrink in alles wat binnenkomt.
Ik voel, ik zie, ik ruik… intens.
Het komt erin,
maar het gaat er niet zomaar uit.
Het is zoveel.
Het overvalt mij.
Ik raak mijn ruimte kwijt.
Ik bots tegen mijn eigen grens.
Ik gil, schop en schreeuw.
Ik ben boos.
Ik kan het niet alleen.
Als ik niet zo goed naar buiten kan,
kun jij mij dan helpen,
zodat het niet allemaal te veel wordt?
Dat er minder beelden (geluid, geur, zien, woorden) binnen hoeven te komen?
Zodat ik wat ruimte overhoud?
Ruimte in mij.
Ruimte om niet tegen mijn eigen grens aan te klappen.
Want weet je… de info kan naar binnen,
maar ik kan niet zo makkelijk naar buiten.
© Marian Jansen-Noyon
Recente reacties