Weg van de pijn die niet werd gevoeld.

Weg van de pijn die niet werd gevoeld.

Soms komt pijn niet met woorden, maar met stilte.
Ze sluipt in muren, vult kamers en nestelt zich in het lichaam.
Deze tekst is een verwoording van wat ik zie, voel en hoor in mensen.
Over het gat dat blijft — tenzij we het durven aankijken.



Weg van de pijn
die in alle muren en gaatjes voelbaar is.
Al die mannen (en vrouwen)
met een gat in hun hart.
Een gat in hun borst.
Dat met drank, sigaretten of seks gevuld wil worden

Alleen — het gat vult zich niet.
Het holt zich steeds verder uit.
De vaten dichten zich.
De stroming stokt.
Zoals er geen weg was voor tranen,
is er nu geen weg voor het levensvocht.

Waar stopt het?
Waar stopt het doorgeven van een gat?

Mijn tranen willen weer vloeien.
Ook in mij ontstaat opnieuw een gat —
een gat door niet-weten,
angst voor dat wat komen gaat.

Beelden komen samen
in een diepe tunnel van verslaving,
waar steeds meer onzichtbaar wordt.
Woorden verstillen.
Handen kunnen zich nog net vasthouden —
in een leegte van onzichtbaarheid.



Misschien is het gat alleen zichtbaar als we durven voelen.

Als we woorden geven aan wat verstild is.

Zodat de stroming weer op gang komt — van tranen, van leven.

En hoe helend is het wanneer er een liefdevol oor is, een plek van veiligheid en aanwezigheid.
Waar het gat er mag zijn, zonder oordeel.
Waar het, juist doordat het gezien wordt, zich langzaam weer kan vullen — met zachtheid, met moed, met leven.

Je lichaam als verhalenverteller

Je lichaam als verhalenverteller

We dragen allemaal verhalen met ons mee. Verhalen die zich graag laten zien — over kracht, groei, succes. En verhalen die zich verstoppen. Die verbonden zijn met schaamte, schuld of angst.
Ze zoeken de schaduw op. Maar juist deze verhalen hebben een grote invloed op hoe we ons voelen en gedragen. Vaak zonder dat we het doorhebben.

De kracht van wat verborgen is

Die verstopte verhalen zitten vaak diep in ons lichaam opgeslagen.
Ze vragen om gezien te worden, maar blijven liever onopgemerkt — zolang het kan. Toch kost dat energie. Veel energie.

Stel je eens voor dat je verstoppertje speelt. Je ligt al uren, dagen, misschien jaren op diezelfde plek. Verstopt. Je spieren verkrampt, je adem ondiep, je gevoelens weggestopt.
Dat laat sporen na: fysiek én mentaal.

Je zou willen dat dat stuk in jou weet: het hoeft zich nu niet meer te verstoppen. Het mag tevoorschijn komen.

Je omdraaien naar binnen

Stel dat jij je nu omdraait. Naar binnen.
Naar die verstopplek ergens in jouw innerlijke tuin — jouw gevoelsruimte gevuld met beelden, herinneringen en emoties.
Daar, ergens, speelt een deel van jou nog steeds verstoppertje. Wachtend.
In pijn.
Volgens de regels van toen: je mag pas uit je verstopplek als je gevonden bent.

Maar wat als jij degene bent die nu zoekt? En vindt?

De weg naar bevrijding

Dat vraagt moed. Je hebt een omkering nodig.
Iets in jou moet zeggen: “Ik mag het wél zien. Ik wil het wél voelen.”
Wanneer je die plek met liefdevolle aandacht betreedt, ontstaat er ruimte. Het verhaal hoeft niet meer centraal te staan.
Wat belangrijk is, is dat jij er bent. Nu.

Het deel dat zich jaren heeft verstopt, heeft niet gewacht op een oplossing.
Het heeft gewacht op jou.

Van verstarring naar beweging

Ik voel me gezegend dat ik als verhalenverteller, met kracht, liefde en compassie, mensen mag begeleiden naar die verstilde plekken.
Niet om het verhaal te herschrijven, maar om de verstopte energie vrij te maken — zodat je weer mag voelen, ademen en spelen.

Met ik-grensvisualisaties brengen we de verstopplek in beeld.
Op de behandeltafel, tijdens een energetische sessie, ontstaat diepe rust. Vanuit die rust werk ik met verschillende technieken om jouw systeem op te schonen.
Tijdens gesprekken luister ik en hoor ik niet alleen dat wat je nu zegt maar neem ik ook waar, de historie van dat wat er onder speelt.

En steeds opnieuw merk je: ieder gesprek brengt inzicht.
Je komt dichter bij jezelf — in zachtheid en verbinding.

Spelen in vrijheid

Alles is gericht op dit:
Weer kunnen spelen, vrij en licht. Vanuit diepe liefdevolle verbinding met jezelf.
En van daaruit — met de ander.