door admin | mei 2, 2025 | Uncategorized
We dragen allemaal verhalen met ons mee. Verhalen die zich graag laten zien, over kracht, groei, succes. En verhalen die zich verstoppen. Die verbonden zijn met schaamte, schuld of angst.
Ze zoeken de schaduw op. Maar juist deze verhalen hebben een grote invloed op hoe we ons voelen en gedragen. Vaak zonder dat we het doorhebben.
De kracht van wat verborgen is
Die verstopte verhalen zitten vaak diep in ons lichaam opgeslagen.
Ze vragen om gezien te worden, maar blijven liever onopgemerkt, zolang het kan. Toch kost dat energie. Veel energie.
Stel je eens voor dat je verstoppertje speelt. Je ligt al uren, dagen, misschien jaren op diezelfde plek. Verstopt. Je spieren verkrampt, je adem ondiep, je gevoelens weggestopt.
Dat laat sporen na: fysiek én mentaal.
Je zou willen dat dat stuk in jou weet: het hoeft zich nu niet meer te verstoppen. Het mag tevoorschijn komen.
Je omdraaien naar binnen
Stel dat jij je nu omdraait. Naar binnen.
Naar die verstopplek ergens in jouw innerlijke tuin, jouw gevoelsruimte gevuld met beelden, herinneringen en emoties.
Daar, ergens, speelt een deel van jou nog steeds verstoppertje. Wachtend.
In pijn.
Volgens de regels van toen: je mag pas uit je verstopplek als je gevonden bent.
Maar wat als jij degene bent die nu zoekt? En vindt?
De weg naar bevrijding
Dat vraagt moed. Je hebt een omkering nodig.
Iets in jou moet zeggen: “Ik mag het wél zien. Ik wil het wél voelen.”
Wanneer je die plek met liefdevolle aandacht betreedt, ontstaat er ruimte. Het verhaal hoeft niet meer centraal te staan.
Wat belangrijk is, is dat jij er bent. Nu.
Het deel dat zich jaren heeft verstopt, heeft niet gewacht op een oplossing.
Het heeft gewacht op jou.
Van verstarring naar beweging
Ik voel me gezegend dat ik als verhalenverteller, met kracht, liefde en compassie, mensen mag begeleiden naar die verstilde plekken.
Niet om het verhaal te herschrijven, maar om de verstopte energie vrij te maken, zodat je weer mag voelen, ademen en spelen.
Met ik-grensvisualisaties brengen we de verstopplek in beeld.
Op de behandeltafel, tijdens een energetische sessie, ontstaat diepe rust. Vanuit die rust werk ik met verschillende technieken om jouw systeem op te schonen.
Tijdens gesprekken luister ik en hoor ik niet alleen dat wat je nu zegt maar neem ik ook waar, de historie van dat wat er onder speelt.
En steeds opnieuw merk je: ieder gesprek brengt inzicht.
Je komt dichter bij jezelf, in zachtheid en verbinding.
Spelen in vrijheid
Alles is gericht op dit:
Weer kunnen spelen, vrij en licht. Vanuit diepe liefdevolle verbinding met jezelf.
En van daaruit, met de ander.
door admin | apr 30, 2025 | Uncategorized
Als je brein overleeft in plaats van leert
Als je als kind veel in het onbewuste moest laten, omdat het leven anders te gevaarlijk zou zijn, is het ontzettend lastig om je bewuste brein aan te zetten.
Het onbewuste vraagt namelijk alle energie om alles ‘onder water’ te houden, onzichtbaar en veilig.
Hoe moeilijk is het dan om, bijvoorbeeld in een klaslokaal, heel bewust de lesstof op te nemen? Terwijl er juist van je gevraagd wordt om je aandacht naar buiten te richten, is jouw systeem druk bezig met iets anders: beschermen.
Je onbewuste geeft dan als het ware de opdracht: “Laat het bewuste geen ruimte innemen, dat is te risicovol.” Je brein wil jou veilig houden, en dat doet het precies zoals het vroeger nodig was.
Meditatie, aandachtsoefeningen , lichaamsgericht werk, zoals ik-grensvisualisaties en energetische behandelingen kunnen helpen om je brein het signaal te geven dat het nu veilig is. Dat je nu kunt ontspannen.
In de ruimte van nu ontstaat de vrijheid om jezelf opnieuw te ontmoeten.
door admin | apr 30, 2025 | Uncategorized
De afgelopen periode stonden voor mij in het teken van iets nieuws, iets spannends en tegelijkertijd iets ongelooflijk verrijkends. Een interview met Nick Blaser én een podcast met Bram Bakker. Twee bijzondere ontmoetingen waarin ik mezelf heb laten zien, niet alleen als professional, maar vooral als mens. Kwetsbaar, open en echt.
Het gesprek met Nick Blaser raakte een diep weten in mij. Hij benoemde ooit dat een cel een grens heeft. En wanneer die grens beschadigd raakt, heeft dat gevolgen, naar binnen én naar buiten. Dit resoneerde zo sterk met mijn visie: dat lichaam en geest één systeem vormen, onafscheidelijk met elkaar verbonden. Elke ervaring, elk trauma, elke vorm van stress laat sporen na in ons fysieke lichaam. Dit inzicht heeft mijn leven veranderd.
In mijn eigen lichaam heb ik dit mogen ervaren. Van hersenschuddingen tot darmklachten, van maagproblemen tot ontstekingen, elk signaal wees me terug naar een onverwerkt stuk, een oud verhaal dat nog gehoord wilde worden. Dankzij de samenwerking met Nick en de opleidingen die ik volgde, kreeg ik de sleutels in handen om te helen. Lagen vielen weg, en ik kwam dichter bij mijn kern. Nooit eerder voelde ik mij fysiek zo in balans als nu.
De podcast met Bram Bakker was spannend op een andere manier. Daar begon ik mijn verhaal bij het allereerste begin: mijn start in het leven. De eenzaamheid, de stress, hoe diep die eerste ervaringen zich in mijn systeem hadden genesteld. Later in het gesprek kwam ook mijn vader ter sprake, en hoe trauma’s zich generatie op generatie kunnen doorgeven. Zijn verhaal leeft ook in mij.
Ik voelde me kwetsbaar, het was doodeng. Maar het voelde ook als een bevrijding. Een soort ‘uit de kast komen’, maar dan in de zin van echt gaan staan voor wie ik ben, met alles wat daarbij hoort. Geen maskers, geen verhalen meer die me klein houden. Alleen nog ruimte voor waarheid, voor groei, voor heling.
Wij mensen doen ervaringen op. En die ervaringen vormen ons. Voor mij is het grootste goed geweest dat ik stap voor stap mijn eigen geschiedenis ben gaan opruimen. Niet door weg te duwen, maar juist door alles aan te kijken, te voelen, en te laten zijn.
En jij?
Wat is jouw verhaal?
Wat raakt jou?
Wat heb jij al opgeruimd, en wat vraagt nog om jouw aandacht?
Ik nodig je uit om stil te staan. Te luisteren. Naar je lichaam. Naar je grens. Naar je zijn. Daar begint de beweging.
Recente reacties