door Marian Jansen-Noyon | 11 jun 2025 | Uncategorized
Alleen.
Ik wil naar buiten
Maar ik kan het niet.
Ik zit in mijzelf
In mijn eigen ruimte mijn eigen ‘tuin’
Mijn grens lijkt verborgen
Terwijl hij er juist heel stevig is
Alleen het is eenrichtingsverkeer
Alles van buiten komt naar binnen
Het beschermd mij niet van het ‘buiten’
Het is soms zoveel
Zoveel wat allemaal binnenkomt
Wat niet zomaar naar buiten gaat.
Alsof ik verdrink
Verdrink in alles wat binnenkomt
Ik voel, ik zie ik ruik intens
Het komt erin maar gaat er niet zomaar uit.
Het is zoveel,
Het overvalt mij
Ik raak mijn ruimte kwijt
Ik bots tegen mijn eigen grens
Ik gil, schop en schreeuw
Ik ben boos
Ik kan het niet alleen.
door Marian Jansen-Noyon | 11 jun 2025 | Uncategorized
Kloppend hart. De afspraak.
In de hectiek van de dag is daar opeens dat moment.
Je hart slaat een tel over en gaat daarna versneld verder.
Vergeten.
Vergeten: de afspraak.
Schaamte, schuld, angst… allerlei gevoelens worden wakker in de ‘tuin’.
In een split second komen gedachten op. Gedachten om te “bluffen”, smoesjes worden wakker om het gevoel te beschermen vanuit een oude, beschermende interne opdracht.
Alsof er gevaar is. Gevaar dat direct de kop ingedrukt moet worden.
Zo snel kan het gaan.
Onze ‘tuin’ wil alles doen om te beschermen…
Totdat het weet dat het veilig is.
Dat je als mens een vergissing mag maken.
Dat er geen gevaar is.
Dat het veilig is om er te zijn.
Dat je een mens bent.
Dat je je niet ‘onder de dekens’ hoeft te verstoppen.
Je hoeft niet te vluchten.
Je mag er zijn.
Je mag gewoon de waarheid vertellen. Het belang van bewustzijn is hierin groot:
Jij bent je eigen krachtige tuinonderhouder
Recente reacties